اثر فلاونوئید رزوراترول بر یادگیری و حافظه در آزمون اجتنابی غیرفعال و ماز y در موش صحرایی دیابتی

زمینه: دیابت نوع 1 سبب اختلال در فرایندهای شناختی، حافظه و یادگیری می شود. در پژوهش حاضر تأثیر تجویز دراز مدت فلاونوئید رزوراترول بر حافظه و یادگیری در موش های صحرایی نر دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موش ها به 4 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با رزوراترول، دیابتی و دیابتی تحت تیمار با رزوراترول تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن موش ها، از استرپتوزوتوسین استفاده شد. رزوراترول به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی به‎مدت 8 هفته تزریق شد. برای ارزیابی حافظه و یادگیری، از آزمون اجتنابی غیرفعال و ماز y استفاده شد. جهت بررسی آماری از نرم افزار spss ویرایش 17 و روشt تست زوجی و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: درمان موش های دیابتی با رزوراترول موجب کاهش معنی دار سطح گلوکز گردید (01/0>p). در یادگیری اجتنابی غیرفعال از نظر تأخیر اولیه هیچ گونه تفاوت معنی دار بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار وجود نداشت. همچنین، کاهش معنی دار تأخیر در حین عبور در موش های دیابتی و دیابتی تحت تیمار مشاهده گردید (01/0>p). در ماز y ، رزوراترول درصد تناوب را در گروه دیابتی بهبود بخشید (05/0>p). نتیجه گیری: احتمالاً به دلیل تفاوت مکانیزم حافظه دراز مدت و کوتاه مدت، تیمار دراز مدت رزوراترول تأثیر معنی دار بر حافظه و یادگیری در مدل یادگیری اجتنابی غیرفعال نداشت. اما در ماز y که روشی جهت تعیین حافظه فضایی است، رزوراترول سبب بهبود حافظه فضایی در حیوانات دیابتی شد. بنابراین، رزوراترول نه تنها سبب تنظیم قندخون در موش های دیابتی می شود، بلکه می تواند سبب بهبود حافظه کوتاه مدت آنها نیز شود.